Ik en mijn dochter - Deel 2

Het zou onzin zijn om te ontkennen dat ik de volgende ochtend met knikkende knieën uit bed stapte. Ik had al opgemerkt dat mijn vrouw het bed al uit was. Ik vroeg me af of ze wellicht al met mijn dochter had gesproken. Zou het over de nacht ervoor zijn gegaan? Zoë zal toch niets hebben gezegd over hetgeen er was voorgevallen?
Op alles voorbereid opende ik de deur van de tweepersoons slaapkamer waar ik die nacht met mijn vrouw, en op een gegeven moment ook met mijn dochter, had gelegen. Het was stil in huis. Enkel in de woonkamer van het vakantiehuisje hoorde ik wat geluid. Het leek op bestek op een bord.
Ik liep de gang over en duwde langzaam de woonkamerdeur open, die al op een kier stond. Ik keek de kamer in.
Het huisje had een open keuken met daarin een lichte, houten tafel. Ik zag Zoë, mijn dochter, aan tafel zitten. Ze droeg een wijde joggingbroek en een T-shirt dat minimaal twee maten te groot was. Haar make-up van de avond ervoor was gedeeltelijk uitgeveegd. Het was me duidelijk dat ze nog niet gedoucht had. Ze zag, met gebogen hoofd, een cracker in stukken te breken.
Ik keek naar rechts en zag Els enkele theeglazen afdrogen met een schone theedoek. Aan de blik in de ogen van mijn vrouw kon ik zien hoe de sfeer die ochtend was. Ze keek naar me met een mengeling van woede en wanhoop. Met haar ogen leek ze me te vragen hoe ze haar puberdochter toch in de hand moest houden.
Zoë zat ondertussen al twintig seconden onafgebroken haar cracker in stukken te breken toen ze me de kamer binnen hoorde komen. Ze keek een ogenblik op; maakte oogcontact. Ze glimlachte voorzichtig. Keek vervolgens weer naar haar bord. Ik had geen idee hoe ik de uitdrukking op haar gezicht moest interpreteren.
Plotseling hoorde ik de stem van mijn vrouw.
“Robert,” zuchtte ze.
Ik durfde haar niet aan te kijken. Ik was bang dat ze zou beginnen over de afgelopen nacht; dat Zoë haar moeder alles had verteld en dat Els nu alles aan me zou voorleggen, me uit zou gaan horen.
“Ze was gisteren weer dronken,” ging mijn vrouw door.
Een zware last gleed van mijn schouders. Zoë was dronken geweest. Het feit dat mijn vrouw daar over begon maakte me duidelijk dat ze geen idee had van wat er die nacht gebeurd was.
“Ze was weer dronken en nu heeft ze hoofdpijn. Ze wilde een paracetamol, maar ik heb haar verteld dat wie zich brandt op de blaren moet zitten.”
Ik luisterde maar half naar mijn vrouw die haar beklag deed over haar tienerdochter.
Zoë keek tijdens het geratel van haar moeder even naar me omhoog. Toen we oogcontact maakten, rolde ik snel met mijn ogen, haar duidelijk makend dat ik aan mijn dochters kant stond. Ik zag hoe de uitdrukking op haar gezicht veranderde. Ik zag een onderdrukte glimlach. Vervolgens keek ze weer naar beneden; naar de cracker die inmiddels nauwelijks meer was dan wat kruimels.
“… en als klap op de vuurpijl wil ze vandaag ook nog die piercing laten zetten!” riep mijn vrouw nu.
Ik keek haar aan.
“Ik heb haar gezegd dat dit niet gaat gebeuren en…”
“Weet je wat,” onderbrak ik haar toen. “Ik neem Zoë vandaag mee naar die piercingshop. Ik zal haar laten zien hoe die dingen worden gezet en misschien ziet ze er dan wel zelf van af.”
Mijn vrouw sloeg haar armen over elkaar.
“Jullie mogen er best heen, als ze maar niet terug komt met zo’n ding in haar navel.”
Ik en Zoë keken elkaar aan.
“En ik ga ook niet mee!” riep Els nog. “Ik hoef haar de rest van de dag niet meer te zien!”

Zo’n anderhalf uur later reden we met opengedraaide raampjes over een rustige duinweg. Mijn dochter zat naast me in de bijrijderstoel. Ze droeg een kort, maar niet ordinair, spijkerrokje met daarboven een donkergroen topje.
Haar prachtige, slanke benen – een beetje gebruind van de stranddag ervoor – zagen er fantastisch uit. De wind wapperde door haar lange, blonde haar.

“Te veel gedronken meid?” vroeg ik haar toen, om de stilte te doorbreken.
Het meisje knikte rustig.
“Nog hoofdpijn?” vroeg ik begripvol.
“Valt wel mee,” zei ze zachtjes.
“Geen black-outs?” vroeg ik; enerzijds om grappig te zijn, anderzijds om voorzichtig te proberen te achterhalen wat ze zich nog exact kon herinneren van de afgelopen nacht.
“Ik weet het meeste nog wel…” zei ze. “Tot een uur of half twee.”
“En daarna weet je niets meer zeker,” vulde ik haar aan, gespeeld gniffelend.
“Heb je dat ook wel eens gehad,” glimlachte mijn kind nu. Ze veerde op en draaide zich naar me toe.
“Oh ja,” antwoordde ik. “Vroeger gebeurde je vader dat ook regelmatig hoor.
Ik keek naar haar waanzinnig mooie glimlach. Het was duidelijk dat ze zich nauwelijks voor kon stellen dat ook ik dergelijke dingen had gedaan.
De herinnering aan die nacht flitste door mijn hoofd en mijn hart bonsde in mijn keel. Ik moest en zou te weten komen of ze nog wist wat er was gebeurd.
“Maar je kunt je niets meer herinneren nadat je thuis bent gekomen?” probeerde ik voorzichtig.
Zoë ging weer in haar stoel zitten. Ze keek voor zich uit naar de duinen aan de horizon.
“Nog wel iets…” zei ze zachtjes.
Ik keek haar even aan. Ze bleef strak voor zich uitkijken.
“Je hebt mama toch niks gezegd?” zei ze met een heel klein stemmetje.
“Dus je weet nog wel wat je hebt gedaan?”
Het meisje legde haar handen over elkaar.
“Ben je boos?” vroeg ze, zonder me aan te kijken.
“Nee natuurlijk niet,” antwoordde ik. “Iedereen heeft wel eens dingen gedaan in een dronken bui waarvan ze later hoopten dat het nooit was gebeurd. Ik remde af en parkeerde de auto in het lange helmgras aan de kant van de weg.
Ik draaide me naar haar toe, legde mijn rechterhand op haar handen.
“Zoë?” zei ik. Mijn dochter bleef voor zich uit kijken.
“Zoë?” herhaalde ik.
Het meisje keek me aan; ik zag dat haar ogen rood en betraand waren.
“Je moet goed onthouden dat ik nooit aan iemand zal vertellen wat er vannacht is gebeurd. Begrijp je dat?”
Het meisje knikte.
“Het blijft tussen ons. Echt waar. Dat beloof ik.”
Ik zag dat mijn dochter probeerde te glimlachen.
Ik sloeg een arm om haar heen en zij sloeg haar armen om me heen. Ze hield me stevig vast.

We stonden voor de piercingzaak. Ik bekeek Zoë vanuit mijn ooghoeken. Wat was ze toch ook een waanzinnig sexy meisje; zeker in haar korte rokje en haar zomerse topje. Ik genoot ervan om naast haar te lopen.
Het zestienjarige meisje keek haar ogen uit. In de etalage lagen allerlei soorten piercings in alle kleuren die je je maar voor kon stellen.
Ik keek haar aan.
“Weet je zeker dat je er een wil?” vroeg ik haar.
Ze keek terug.
“Wat bedoel je?” vroeg ze.
“Een piercing. Wil je er een?”
Ik zag hoe ze grote ogen opzette.
“Ja echt wel!” riep het jonge blondje.
“Ga naar binnen dan!” moedigde ik haar aan.
“Maar mama wil niet…” stamelde ze even.
“Maak je daar maar geen zorgen om,” verzekerde ik haar. “Ik praat wel met haar.”
“Oh echt?” riep Zoë.
Ik knikte geruststellend.
Ze slaakte een gilletje van opwinding en wilde direct het pand binnenrennen, maar bedacht zich. Ze draaide zich nog even om en rende naar me terug. Ze vloog me om de nek.
“Echt zó bedankt papa!” riep ze.

Het zou pas diezelfde avond zijn dat Els, mijn vrouw, zou ontdekken dat haar zestienjarige dochter die middag een navelpiercing had laten zetten.
We zaten voor de televisie in ons vakantiehuisje. We keken een film die we van thuis hadden meegenomen en voor het eerst die vakantie was de sfeer neutraal. Niet eens zo zeer goed; maar neutraal.
Al enige tijd waren er geen vijandige opmerkingen meer gemaakt over en weer tussen moeder en dochter.
Zoë leek zich stil te houden in de hoop dat haar moeder er niet achter zou komen dat ze een piercing had laten zetten. Bovendien kreeg ik de indruk dat ze “lief probeerde te zijn”, zoals ze dat toen ze jonger was altijd deed, om haar moeder gunstig te stemmen wanneer ze iets had gedaan dat niet mocht.
Nu er geen sprake was van vijandelijkheden van mijn dochters kant, leek ook mijn vrouw zich die avond rustig te houden. Ze stond Zoë zelfs toe bij ons op de bank een, twee en later zelfs een derde flesje Smirnoff Ice te drinken.
Hoewel het tienermeisje zich gedeisd hield, kon ik aan de rode blosjes op haar wangen zien dat ze wel degelijk het effect van de alcohol moest voelen.
Ze had haar voeten op de lage, langwerpige tafel voor de bank gelegd en had haar handen rond een flesje met het alcoholische mixdrankje gevouwen.
Op een gegeven moment gaf Els aan dat ze naar het toilet moest. Ik pakte de afstandsbediening en pauzeerde de film. Mijn vrouw stond op van de bank, terwijl Zoë zich uitgebreid uitrekte, waardoor haar truitje omhoog kroop…
“Heb je nou tňch zo’n rotding laten zetten?!” brieste Els direct woest toen ze het blinkende stukje metaal onder haar dochters truitje uit zag komen.
Onmiddellijk trok het meisje haar truitje naar beneden; alsof ze daarmee het feit dat haar moeder haar piercing gezien had, terug kon draaien. Ze keek geschrokken naar haar moeder; naar mij; en weer naar haar moeder.


Het was die avond weer flink uit de hand gelopen. Aanvankelijk was het schreeuwen en gillen over en weer; uiteindelijk was Zoë in huilen uitgebarst en naar buiten gerend.
Ik had mijn vrouw een kwade blik toegeworpen. De ruzies tussen haar en onze dochter begonnen me zo langzamerhand flink de keel uit te hangen. Ik reageerde echter ook weer niet tč fel ten opzichte van haar, omdat ik stilletjes toch de hoop had dat de ruzies tussen moeder en dochter Zoë steeds verder richting mij zouden drijven.
Ik beet Els nog toe dat ze haar dochter eens wat vrijer moest behandelen, griste vervolgens enkele mixdrankjes van de tafel en verliet de kamer met de mededeling dat ik Zoë zou gaan zoeken. Om haar te troosten.

Ik had deze keer aanzienlijk meer moeite mijn dochter te vinden dan na de ruzie enkele dagen eerder. Het was donker buiten; de zon was al ondergegaan en op het duinkampeerterrein was het stil. Op het geluid van wat krekels hier en daar na was het stil.
Ik had zeker tien minuten gezocht en wilde zojuist terugkeren naar het vakantiehuisje, toen ik een houten poortje zag dat toegang gaf tot een natuurgebied dat grensde aan onze camping.
Door de duisternis liep ik naar het poortje toe en duwde het rustig open.
Ik zag vanuit mijn ooghoeken enkele konijnen wegschieten in de duisternis. Ik rook de geur van kamperfoelie en zag de zon hoog boven de duinen aan de horizon. Het was heerlijk zomers weer. De temperatuur was aangenaam en het was volledig windstil.
Ik besloot het paadje dat ik op was gelopen even te volgen. In het vakantiehuisje wachtte enkel mijn vrouw, die hoogstwaarschijnlijk volledig over haar toeren was van de ruzie. Ik had er nog geen zin in om naar haar terug te keren. Een korte wandeling zou me tot rust doen komen; zou me de energie geven om de ruzie tussen mijn vrouw en mijn dochter te sussen wanneer de twee elkaar weer onder ogen zouden komen.
Ik liep rustig over het hooi waarmee het paadje was bedekt. Ik vroeg me af hoe lang het pad zou zijn; hoe lang het zou duren voor ik bij de zee zou komen.
Voor me doemde een donkere duinenrij op. Met enkele flinke stappen was ik bovenaan. Ik kon de zee horen.
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en zag in de verte de witte schuimkoppen aan de horizon.
Plotseling hoorde ik een zacht stemmetje naast me.
“Pap…”
Ik keek naar rechts, waar het geluid vandaan leek te komen en zag mijn dochter. Ze zat enkele meters van het pad af, in een duinpan. Als ze niets had gezegd, zou ik haar nooit hebben opgemerkt.
“Hé,” fluisterde ik.
In de wijde omtrek was geen mens te bekennen, maar toch fluisterde ik zo zacht ik kon. Op een of andere manier leek het me niet correct om de serene stilte die in het duingebied heerste, te doorbreken.
Ik baande me een weg door het lange helmgras. Een seconde bleef ik voor mijn dochter staan.
Ze zat tegen een klein duintje, haar knieën opgetrokken en haar armen er omheen geslagen. Ik hoorde haar zacht snikken.
Met een zucht ging ik naast haar zitten.
Ik keek haar aan. Haar ogen waren rood van de tranen. Ze leek niet meer aangeschoten, zoals ik in het vakantiehuisje had gedacht.
Voor een moment had ik ontzettend veel medelijden met haar. Ik wilde haar troosten; tegen me aantrekken en de vader zijn die ze verdiende.
Onwillekeurig schoot de herinnering aan de vrijwel identieke ervaring met mijn dochter, die ik enkele dagen daarvoor had gehad, door mijn hoofd. Ik dacht eraan hoe ik met haar had gezoend; hoe fantastisch die kus was geweest.
Ik moest de onmogelijke keuze maken tussen de goede vader enerzijds en de vader die zijn seksuele fantasieën over zijn dochter nauwelijks in bedwang kon houden.
Ik keek naar het betraande gezicht van mijn tienerdochter en onmiddellijk was het me duidelijk.
Ik sloeg een arm om haar heen en begon troostende woorden te fluisteren.
“Rustig maar meisje; komt allemaal goed; dit soort dingen hebben we allemaal meegemaakt.”
Zoë snikte.
“Ik weet het echt niet meer papa,” fluisterde ze.
“Ssss-ssss,” suste ik.
“Op zulke momenten heb ik echt zo’n hekel aan mama,” ging ze zachtjes door.
Voorzichtig opende ik een mixdrankje en hield het haar voor.
Ze hield haar knieën opgetrokken, haar armen er omheen. Ze opende slechts haar rechterhand en ik gaf haar het flesje aan. Onmiddellijk nam ze een slokje en klemde vervolgens haar benen weer stevig vast.
Ik drukte haar stevig tegen me aan.
“Ze moet echt ophouden zo te doen,” jammerde het meisje zachtjes.
Ik streelde zachtjes door haar haar.
“Ik ben zo bang dat wij ook ruzie krijgen papa,” zei ze zachtjes. “Wat moet ik dan? Als wij ook zo gaan ruziën?”
“Dat gebeurt niet,” mompelde ik zachtjes. “Komt allemaal goed.”
Ik keek haar aan. Mijn dochter keek terug.
Ik zag hoe ze haar gezicht naar het mijne bewoog. De daaropvolgende seconde leek wel een eeuwigheid te duren.
Mijn dochter draaide haar hoofd lichtjes, haar lippen kwamen steeds dichter bij de mijne. Door mijn hoofd schoten honderden gedachtes.
- Dit kun je niet maken; - je moet haar steunen; - het is je dochter!
Zoë’s blonde haar glansde in het maanlicht.
- Dit horen vaders en dochters niet te doen!
Toen raakte onze lippen die van elkaar.
Ik legde mijn hand achter haar hoofd en duwde haar lippen op de mijne. Vrijwel onmiddellijk voelde ik de tong van mijn dochter tegen die van mij. Ik hoorde hoe ik hoorbaar door mijn neus ademde, terwijl ik me helemaal liet gaan in deze waanzinnige tongzoen tussen mij en mijn zestienjarige dochter.
Haar lippen waren heerlijk zacht; als van fluweel. Ik zag dat ze haar ogen sloot en zich volledig overgaf.
Ik kon me niet meer herinneren hoe lang het geleden was dat ik zo van een kus had genoten.
Ik rook de kamperfoelie, hoorde de zee en voelde de zachte wangen van mijn dochter met mijn vingertoppen. De temperatuur was perfect; net als de kus.
Ik heb geen idee hoe lang we zouden hebben gezoend, als we niet na enkele ogenblikken mensen hoorden naderen.
We keken allebei op, over de rand van het duin en zagen een drietal voetgangers aankomen. Het zou nog wel even duren voor ze werkelijk dichtbij waren.
We stonden allebei zwijgend op, klopten het fijne zand van onze kleding.
“Papa…” zei ze zachtjes.
“Wij krijgen geen ruzie,” antwoordde ik.

Ongeveer tien minuten later openden we het houten poortje dat ons toegang verschafte tot het kampeerterrein. Na enkele ogenblikken kwam ons huisje al in zicht.
Alle verlichting leek, voor zo ver we van buiten konden zien, uitgeschakeld. Ik ging er van uit dat Els, gefrustreerd en kwaad als ze was, in bed was gekropen en was gaan slapen.

Binnen bleek de verlichting inderdaad uit.
Ik drukte een schemerlamp aan in de woonkamer. Een warm, gelig schijnsel verdreef de duisternis.
Ik keek naar mijn dochter en voelde plotseling hoe ongemakkelijk de situatie was.
Ik en Zoë hadden zojuist iets gedaan dat al onze vrienden en kennissen volstrekt af zouden keuren.
Mijn dochter leek hetzelfde te voelen.
“Ik eh… ga naar bed,” fluisterde ze, terwijl ze een hand in haar nek legde.
Ik knikte begrijpend.
Met mijn hart kloppend in de keel wachtte ik tot het uiteindelijk geheel stil was in het huisje. Daarna knipte ik de laatste lamp uit, ontdeed me van mijn kleren en kroop naast mijn vrouw in bed.

Ik was wakker. Plotseling realiseerde ik me dat ik wakker was.
De kamer was volledig donker. Het was de slaapkamer van het vakantiehuisje. Ik zag het maanlicht boven de gordijnen doorschijnen; het enige streepje licht in de kamer.
Ik voelde me suf; slaapdronken.
Waarom was ik wakker geworden?
Het duurde even voor het tot me doordrong.
Het kostte me wat tijd voor ik het zachte gehijg hoorde.
Pas toen voelde ik ook pas dat mijn lul stijf was. Ik voelde een paar vingers die zijn lul vasthielden en heen en weer bewogen; wreven langs iets anders.
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes; liet ze aan de duisternis wennen.
Toen zag ik Zoë. Mijn tienerdochter lag naast me op bed, haar gezicht slechts enkele centimeters van me af. Ze had haar ogen open; ze glinsterden in het maanlicht. Ik zag hoe ze op haar onderlip beet.
Toen voelde ik mijn lul weer. Het was toen pas dat ik realiseerde dat mijn zestienjarige dochter mijn stijve lul zachtjes langs haar schaamlippen wreef.
Ze had hem vast met drie, misschien vier vingers, en liet hem keer op keer langs haar zachte, gladde schaamlipjes glijden. Ik voelde hoe haar poesje helemaal glad en vochtig was. Ik vroeg me af of dit van mijn voorvocht was, of van de sappen uit haar poesje.
Ik was direct wakker; keek met grote ogen weer naar het gezicht van Zoë.
Ze lag nog steeds vlak voor me, haar ogen open. We keken elkaar aan. Enkele seconden die een eeuwigheid leken te duren keek ik mijn dochter in de ogen, terwijl ze met haar linkerhand met mijn lul speelde.
Toen legde ze haar rechterhand op mijn wang, kroop tégen me aan en kuste me.
Ik dacht dat ik gek werd van geilheid.
Enkele seconden kuste mijn tienerdochter me, terwijl ze mijn gladde eikel onophoudelijk langs haar kale schaamlippen liet glijden.
Ze maakte haar lippen los van de mijne. Ik hoorde haar zachtjes hijgen.
Ik wist maar al te goed dat het niet hoorde, maar toch legde ik mijn hand op haar warme heupen en begon met haar hand mee te bewegen; wreef nu zelf mijn eikel langs haar poesje.
Ik hoorde hoe ook ik begon te hijgen. Ik was als de dood dat mijn vrouw ons zou horen. Ik realiseerde dat ze nog steeds naast me lag in bed. Ze had weliswaar al het dekbed naar zich toe getrokken, waardoor ik zelfs mijn eigen deel kwijt was, maar ik kon me nauwelijks voorstellen dat ze hier niet door gewekt zou worden.
Ik luisterde naar de ademhaling, het zachte hijgen, van mij en mijn dochter in de donkere kamer. Het wond me ongelooflijk op.
Ik realiseerde me dat ik op een punt was aanbeland waarop geen weg meer terug was. Mijn pik gleed steeds makkelijker over haar natte schaamlippen en ik nam mijn geslacht van mijn dochter over.
Ik moest naar adem happen toen ik mijn pik tegen het kutje van Zoë plaatste. Het was zo fout; zo verboden. Ze was mijn dochter. Dit hoorde niet. En op de een of andere manier kon het me niets schelen.
Ik legde een hand op haar bil en zij sloeg haar rechterbeen over me heen. Ik liet haar haar hoofd optillen, waarna ik mijn arm neerlegde waar ze eerder met haar hoofd had gelegen. Vervolgens ging ze weer liggen, met mijn arm als kussen.
We lagen allebei op onze zij; gezichten naar elkaar, centimeters van elkaar af. Ik schoof haar dichter tegen me aan en zij klemde zich met haar been stevig vast. We lagen in een standje dat ik enkel kende als “omgekeerde lepels”.
Het maakte me gek van opwinding. De gedachte alleen al dat ik “een standje” deed met mijn dochter, mijn eigen vlees en bloed, was me bijna te veel.
Ik manoeuvreerde mijn stijve lul tegen haar kutje.
Ik hoorde haar hijgen; slikken; en weer hijgen.
Ik luisterde of ik mijn vrouw hoorde: niets.
Toen begon ik mijn lul naar binnen te duwen.
Ik hoorde hoe Zoë stopte met hijgen; haar adem inhield.
Ik duwde mijn eikel tegen haar nauwe gaatje. Het lukte niet.
Ik wreef mijn eikel nog enkele keren langs haar spleetje; hoorde haar weer hijgen.
Ik duwde mijn eikel weer tegen haar gaatje, probeerde zachtjes te stoten, maar gleed keer op keer weg.
Op dat moment realiseerde ik me dat ik niet eens wist of mijn dochter nog maagd was. Het zou zomaar kunnen dat ze nog nooit seks had gehad, bedacht ik me ineens.
Met de arm die onder haar hoofd lag, trok ik haar gezicht naar me toe; drukte haar lippen op de mijne.
Ik begroef mijn eikel weer tussen haar schaamlippen en probeerde een weg naar binnen te forceren. Ik duwde met mijn duim en wijsvinger; stootte zachtjes.
Ik hoorde Zoë door haar neus hijgen en plotseling schoot ik een stukje in haar.
Ze maakte haar lippen los van de mijne.
“Aaah,” fluisterde ze, uiterst zachtjes.
Ik legde mijn linkerhand weer op haar linkerbil en trok haar tegen me aan, waardoor ik mijn dochter verder over me heen schoof.
Ik hoorde hoe ze weer zachtjes begon te hijgen; en ik ook.
Ik voelde hoe mijn voorhuid zich terugrolde in het spleetje van mijn blonde tienerdochter.
“Haaah,” fluisterde ze zachtjes.
“Zachtjes voor…” ik gebaarde met mijn hoofd richting mijn vrouw.
Zoë knikte snel, begrijpend.
Ik keek haar aan. De puntjes van onze neuzen raakten elkaar nu letterlijk aan.
Ik werd er gek van dat ik slechts zachtjes kon stoten, om mijn vrouw niet wakker te maken. Als ik grotere, diepere halen zou maken zou ze zonder enige twijfel wakker worden.
Ritmisch bewoog ik in en uit mijn dochter; zij maakte dezelfde bewegingen in tegenovergestelde richting.
Ik voelde haar zachte, warme huid; de omklemming van haar jonge kutje.
Ondanks het feit dat ik erg beperkt was in mijn bewegingsvrijheid, kon ik me niet herinneren dat ik ooit zo lekker geneukt had.
We keken elkaar aan; ik zag haar mooie, blauwe ogen. Ik hoorde haar hijgen en zij hoorde mij.
Ze beet weer op haar onderlip, terwijl ik haar steviger en steviger tegen me aandrukte.
Ik trok haar been hoger op, probeerde verder in haar te komen.
Ze legde opnieuw haar hand op mijn wang en kuste me.
Deze keer was het een lange zoen. Een intense tongzoen met mijn halfnaakte dochter die ik rustig en zachtjes aan het neuken was.
Haar spleetje was strakker en natter dan ik ooit had meegemaakt.
Ik stelde het tafereel van bovenaf voor. Ik in mijn bed; mijn vrouw naast me, in diepe slaap. Stevig tegen me aangedrukt mijn blonde dochter, vastgeprikt op mijn lul, ritmisch met haar onderlijf bewegend.
Ik trok haar tegen me aan; we stopten met zoenen.
We hijgden tegen elkaar op, onze gezichten tegen elkaar. Ik gaf haar een kusje op haar wang terwijl ik dieper en dieper probeerde te komen, wetend dat ik nooit echt ver in haar af zou kunnen dalen vanwege mijn vrouw naast me.
Ik voelde dat het onmogelijk nog lang kon duren voor ik klaar zou komen.
Ik duwde Zoë keer op keer tegen me aan. Ik keek haar aan.
“Zoë,” hijgde ik haar naam. Ik kon er niets aan doen.
Ik voelde mijn eikel langs de binnenkant van haar schachtje schuren. Ik voelde hoe ik in en uit haar ging; en bleef gaan.
Op dat moment wist ik dat ik in mijn dochter klaar zou komen, dat ik mijn zaad in haar zou lozen. Ik kon onmogelijk nu nog terugtrekken. Dat zou mijn vrouw zeker wekken.
Ik begon iets langzamer te neuken, in de hoop het orgasme zo lang mogelijk uit te stellen; om zo lang mogelijk in mijn Zoë te blijven.
Het was allemaal tevergeefs.
Terwijl we beiden ons hijgen zo veel mogelijk probeerden te onderdrukken, kwam ik ongelooflijk klaar.
Ik drukte het jonge lichaam van mijn dochter stevig tegen me aan en liet het allemaal over me heenkomen. De ene na de andere lading spoot ik in haar; enkel denkend aan mijn eigen genot. Het was ontzettend lang geleden dat ik zo’n enorme zaadlozing had gehad. En dat ik deze keer mijn sperma loosde in mijn dochter maakte het zo ontzettend veel geiler.
Ik hoorde mezelf kreunen.
Ik was nog steeds bang dat mijn vrouw ons zou horen, maar zelfs al zou ze wakker zijn geworden, had ik het op dat moment op de koop toe genomen.
De ene na de andere schok schoot door mijn lul, tot het orgasme, na bijna een minuut, voorbij was.

Enkele ogenblikken bleven we in dezelfde houding liggen. Ik keek naar het engelachtige gezicht van mijn dochter. Allebei lagen we zachtjes te hijgen.
Af en toe gaf ze zachtjes een kusje op mijn lippen.
Het liefst was ik zo in slaap gevallen, maar na niet al te lange tijd werd mijn lul slap en gleed die uit het kutje van mijn dochter.
Ook Zoë realiseerde zich dat ze hier niet kon blijven.
Ze kroop muisstil uit bed en ging nog even op haar knieën bij mijn hoofdeinde zitten. We keken elkaar nog even zwijgend aan.
Vervolgens gaf ze me nog een kusje op mijn lippen.
Ik sloot mijn ogen; ik genoot.

Toen ik mijn ogen weer opende, was ze weg.
De kamer was donker.
Ik viel in slaap.